Poszłam, ale wróciłam

Wracam do blogowania. Bez żadnych zmian czy rewolucji.
Miesięczna przerwa była ciekawym doświadczeniem, dotyczyła nie tylko blogowania, ale również całej reszty Internetu. Liczba nieprzeczytanych RSS’ów wynosi aktualnie 17tysięcy. O ironio, ostatni wpis był o regularnym czytaniu RSS :P
Podczas tego okresu miałam dużą ochotę wystukać wpis na bloga. Wena zawsze nadchodzi wtedy kiedy się jej nie potrzebuje, co nie?

Wbrew temu co Alvarus powiedział, wcale nie dogorywam – przynajmniej w moim mniemaniu. To, że autor po jakimś dłuższym okresie aktywności zaczyna rzadziej pisać nie musi znaczyć obumieranie jego bloga. Uważam, że jestem już na tyle zaangażowana, że nie ma mowy o jakiejś rezygnacji. Szkoda tylko, że przestaliście we mnie wierzyć ;)
Cały czas się tłumaczyłam brakiem czasu – chyba mi jednak nie wierzyliście, a to była prawda. Źle wystartowałam w nowej szkole i musiałam się ustabilizować i wyciągnąć, co mi trochę zajęło.
Z tego powodu chciałam z góry zapowiedzieć moją nieobecność. To był swojego rodzaju back up dla mnie i “nie gwarantowana gwarancja”, że zostaniecie ze mną.

“robię przerwę. do zobaczenia”

Jak już jestem przy temacie, to usłyszałam różne opinie o tym czy powinno się informować o nieobecności czy nie. Thion w komentarzu stwierdził, że to niefajne. Nie wyjaśnił dlaczego, chociaż po trochu go rozumiem.
Na pierwszy rzut oka, jest to jawne przyznanie się do tego, że “robię sobie przerwę”, nie mam siły blogować. A zazwyczaj takie wyznanie źle wróży. Sytuacja jest jeszcze gorsza, gdy autor sie zasłania brakiem czasu :P Marne są jego dalsze losy.
Kolejną rzeczą jest to, że autor po nieco dłuższym okresie czasu z reguły traci zapał. Nie dotyczy to jednak naprawdę zaangażowanych w czynność i tak bardzo związanych z nią – za takiego bloggera sie uważam.
Każdego dnia było mi niezmiernie szkoda, że mój blog stoi pusty. Na szczęście prowadząc mikrobloga trzymałam kontakt z blogosferą ;)

Najgorsze wrażenie robi miesiąc pustki bez żadnej informacji. Jedyne co można zrobić to spisać bloga na straty. Ten miesiąc czasu w tej perspektywie jest niesamowicie przydługi. trzyma się czytelników w niepewności, “to co? mam Cię dalej czytać?” Więc co to za autor, który ma czytelników w dupie?
Patrzę na to nie z perspektywy profesjonalizmu blogowania (Bo przecież poinformowanie o przerwie nie jest profesjonalne.), lecz zwykłego obnoszenia się z ludźmi.

Jeśli chodzi o informowanie o nieobecności, to nie uważam tego za “zniewolenie przez bloga” czy coś w tym stylu. Wydaje mi się to naturalne, w dobrym tonie i jest oznaką szacunku wobec czytelników. Można to pominąć w przypadku kilku dni, natomiast miesiąc bez oznak życia przy wcześniejszym, regularnym prowadzeniu bloga sprawia, że osoby na niego zaglądające zaczynają się martwić.

– komentarz, którego zacytowała Marta Klimowicz

PS: Przy okazji powiem, że znikam na tydzień od poniedziałku – wyjazd na mazury do Żabinki ;)